Descripción

Árbores de inverno podería ser un libro de haikai oriental pero que máis occidental que Vigo de onde é autótono Amauta Castro.
Este libro de poemas, nunca millor dito descarnados, onde todo o que sobra non está -obviamente- e espido ata as últimas consecuencias non procura ornamento ningún nin rimbombantes versos que non sexan a súa medida exacta achegada ao bosque e a chaira.
Cando se mergulla un en Árbores de inverno imaxina todo tipo de ponlas, madeira, chuvia, vento e a trascendencia do inverno e a morte para o ser humano pequeniño, ante as sombras das árbores que teiman en crebar coma os nosos ósos e arterias.
O libro de Amauta, cun contido abrasador ou conxelador dependendo en que extremos dos versos nos situémos, prepáranos para aterecer ou para a cinza que non é poesía.
Cru como o inverno mesmo, non deixa indiferente ao silencio que provoca… moitas das veces esmagante ou outras un ruído enxordecedor de noite e escuridade.
Tronco, ponla, raíz, terra pero sobre todo espidos quedamos ante os versos de Amauta Castro, procurando o coñecemento que reunen as Árbores de inverno polas cales atravesan os poucos raios de sol alumeando as nosas cacholas torturadas polo tempo.
Non deixa o autor, de todos os xeitos, de procurarlle praticidade material á arbore, ás Árbores de inverno que serven algo máis que para amamantarnos de baleiro. Así son sangue, golpe e fan camiño.
En definitiva unha nova oportunidade de coñecer en profundidade, a través deste autor xa consagrado, a intemperie da poesía.

Acompañan aos excelentes versos excelentes ilustracións do artista tamén galego Pablo Orza. Outro amigo de Saurobuks que inza este libro con todo tipo de técnicas para mesturar árbores, letras, ponlas, camiños, arterias e estradas por onde sucan os poemas de Amauta Castro.

Limiar de Branca Trigo Cabaleiro da cooperativa editora Malafera.

Que máis pode pedir un ou unha para este inverno que este magnífico libro publicado pola editora máis lenta e precaria do antigo reino da Galiza.

Alfonso Rodríguez